iemand: | Maandag, april 22, 2002 18:42 |
Deze reactie komt misschien wat laat, maar 'k vind 't een prachtig gedicht! Niet alleen de mensen die "zelfdoders" steunen, putten hier kracht uit, maar zeker ook de "zelfdoders" zelf!!! Het doet je toch ergens wel beseffen dat er toch echt nog wel mensen om je geven, ook al is dat moeilijk te geloven in die donkere tijden. Dat je hiermee mensenlevens kan redden zou ik niet zeggen, maar het kan toch allesinds een duwtje geven in de goede richting, bij mij dan toch. Proficiat, open al die ogen va | |
Hans Winter: | Zaterdag, januari 05, 2002 02:14 |
Ik ken het weggaan als een donker worden van steeds meer deuren, tot er slechts één voor ogen open leek te staan, de wereld was een koker waar zij slechts doorheen kon gaan. Een vriend zijn voor een vader die zijn dochter zocht, is een vangnet in de nacht. Doe maar een groetje aan dat meisje met gerust een kus. |
|
A Pals: | Zaterdag, januari 05, 2002 02:03 |
Lieve freaks Ik moest jullie bedanken van de vader Hij was zeer geroerd door jullie reacties en zou ze door spelen aan zijn dochter. veel liefs van Annie |
|
bevertje: | Vrijdag, januari 04, 2002 22:45 |
Ik herken er heel veel in... helaas... teveel...! het gedicht is één en al waarheid! Er is altijd nog wel iets om voor te leven! Ik zeg altijd... "Er is altijd een weg...' Als je je leven achter je laat, laat je bij familie en vrienden verdriet achter... en ik denk niet dat mensen dat willen. Altijdblijven vechten voor je leven, het is je niet zomaar gegeven!!! Heel mooi gedicht... En heel veel sterkte aan die vader en die dochter... Liefs naomi/bevertj |
|
paardekooper: | Vrijdag, januari 04, 2002 21:40 |
heel mooi geschreven heb ook een dochter die al meerdere malen het geprobeerd heeft heb deze week nog een gedicht erover geschreven zelfmoord. Weet ik wel die mensen hebben het moeilijk maar wat dacht je van ouders die hun kind zo zien wegglijden en jaren al therapie dat niets oplevert, Al 8 jaar lang vechten wij samen met haar maar het valt niet mee hoor. Heel je gezin gaat eraan zoveel verdriet om haar ria |
|
Duveltje: | Vrijdag, januari 04, 2002 16:31 |
wow mooi omschreven. liefs duveltje |
|
rudeboy: | Vrijdag, januari 04, 2002 14:59 |
Mooi gedicht...heb zelf ook een poging tot zelfmoord in mijn (directe) omgeving meegemaakt...een laffe daad...het grootste verdriet is voor de nabestaanden...daar moet veel meer aan gedacht worden voordat deze brute stap wordt ondernomen. R |
|
Albrecht Paul: | Vrijdag, januari 04, 2002 14:00 |
Ik doe niets af aan je boodschap en waardeer evenzeer de krachtige, eerlijke en duidelijke reacties hieronder. Aan de kerstboomvorm van het gedicht zie je hoe de regels steeds langer worden omdat er nog van alles ingepropt moet worden. Ik stel dit als laatste couplet voor, tevens als 'boomstam': Geef plaats aan verdriet en pijn laat er mensen voor je zijn Met praten verwerk je verdriet Een lichtpunt in 't verschiet. Zoiets. Bedankt, A.Pals! Alle beetjes helpen. |
|
marcel: | Vrijdag, januari 04, 2002 13:55 |
ik wens je veel sterkte en wijsheid toe. heb tranen in mijn ogen, en weet niet echt wat ik schrijven moet, ik ben overwelmd door emotie |
|
marcel: | Vrijdag, januari 04, 2002 13:52 |
chiara: | Vrijdag, januari 04, 2002 13:40 |
het is heel goed...zal mensen best tegenhouden. Maar onthou wel, hoe hard het ook is, leven doe je voor jezelf, niet omdat anderen dat willen. Als jij eens helemaal 100% kapot ben...zul je dat begrijpen. Tot die tijd kan ik alleen maar zeggen: ergens heb je wel gelijk....;) mooi gedicht, ik hoop dat het snel beter gaat met die dochter en vader....liefs. | |
Lize: | Vrijdag, januari 04, 2002 12:41 |
Ik heb er kippenvel en tranen in mijn ogen van gekregen en ik weet wat je bedoeld. Met praten kan je veel oplossen. Ik hoop dat het goed komt met je dochter. Laat haar zien dat je er voor haar bent. Dat zal haar al heel wat steunen. Ik hoop dat ze gaat inzien dat ze er niet alleen voor staat. het is een lange en moeilijke weg om af te leggen, maar ik hoop dat het jullie lukt. Hou vol en laat de moed nooit zakken, hoe zwaar het ook wordt. Liefs Lize |
|
Dominique: | Vrijdag, januari 04, 2002 10:38 |
praten is een begin,maar het is en blijft hun keuze hoe hard het ook is. sterkte aan de vader en zijn dochter.liefs dominique |
|
Jet van keken: | Vrijdag, januari 04, 2002 09:13 |
Heel erg mooi gedicht, zelf heb ik een hele goede vriend verloren, op die manier. Soms, Heeft iemand heel doordacht zo een keuze gemaakt. En is het geen schreeuw om hulp meer. Maar is er geen zin meer om verder te leven. En ook daar moeten we respect voor hebben. En zoals ik, mee leren leven, dat je iemand daarvoor niet hebt kunnen behoeden. (Frank te jong en Lieve Frank) Deze twee gedichten, spreken voor zich. Liefs Jet |
|
Guppie: | Vrijdag, januari 04, 2002 02:14 |
Echt een ontzettend mooi gedicht en ik ben het er ook roerend mee eens....Er is altijd genoeg om voor te leven en je hebt geen idee hoeveel verdriet je je nabestaanden doet. Ik wens deze vader heel veel succes en sterkte...en zijn dochter ook. Het is niet niks om tot zo'n beslissing te komen.... | |
Dark-Angel: | Vrijdag, januari 04, 2002 01:11 |
Laat die dochter, als uit het ziekenhuis komt, zien hoe mooi het leven kan zijn. Mij lucht het op om naar het strand te gaan, gewoon lekker een met de zee en de zoute lucht. Veel sterkte |
|
sweety538: | Vrijdag, januari 04, 2002 01:03 |
Wat een ontzettend mooie gedicht!!*traan* Echt heel mooi! ik heb zelf ook wel eens gedacht over zelfmoordpogingen, maar nooit uitgevoerd,helaas ken ik wel vrienden van me die dat in hun hoofd hadden gehaalt!!! maar goed....Deze vind ik echt super mooi!! Laat je het die vader of misschien die dochter zelf ook lezen? liefs yemi |
|
Auteur: A Pals | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2002 | ||
Thema's: |