Kan ik mijn ogen niet geloven maar
stralen zon en korenschoven uit de jouwe
Gouden flonkering en zachte stem
Proef ik de crème de la crème
jij de slagroom op mijn buik
Zonder alles dat jij me geeft
ben ik kwetsbaarder dan ooit
Nooit had ik gedacht, je lach
te missen. Als sneeuw voor de zon
smelt ik, in je armen
Warm ik me aan je huid, die mij
net zo goed lijkt te passen als jou
wanneer wij samenvloeien in iets dat
we maar liefde noemen. Kus ik zacht
je warmste lach
Dacht ik dat je lief was, maar brak
je mijn hart toen je wegliep voor
m’n ogen en ik slechts je passen
tellen kon. Het fluitje klonk en
verdwenen was je weer
De treinen reden harder dan ik rennen kan
| Laura Luijkx: | Woensdag, oktober 25, 2006 17:59 |
| Sprakeloos, stilmakend, prachtig.. wil je nog meer horen? ;) |
|
| HIJ&ZIJ: | Vrijdag, oktober 13, 2006 10:57 |
| Prachtig geschreven dit, heel mooi, ooit vreselijk gehaast om een trein te halen want ja daar zat hij al in dacht ik bij ons gezamelijke overstappen, ik redde de trein net en hij was woest dat ik niet wachtte, en ik maar zoeken coupe na coupe... komt even in me op, heeft eigenlijk niets met jouw schrijven te maken, |
|
| Mathilde: | Dinsdag, oktober 10, 2006 22:05 |
super geschreven! liefs, mathilde |
|
| bring-me-on: | Dinsdag, oktober 10, 2006 21:57 |
| heel mooi! x. | |
| Andrea Gerrits: | Dinsdag, oktober 10, 2006 19:54 |
Sup-er!! Heerlijk he, liefde? Vooral als ''t allemaal zo goed blijkt te zitten. :) Liefs, |
|
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 10, 2006 19:27 |
| schitterend | |
| Quando: | Dinsdag, oktober 10, 2006 19:14 |
Toppie. Kus |
|
| Auteur: Panta Rhei | ||
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||