Ik noem mezelf perfect.
Al zoveel lange dagen.
Ik noem mezelf geweldig,
Zeg dat niemand mij kan evenaren.
Ik vertel de andere hoe goed ik ben.
Hoe fantastisch grandioos, gewoon.
Ik heb geen ego, ik ben niet verwend.
Dat zou je wel weten als je me echt kent.

Ik ben niet alleen,
Iemand met een grote mond.
Of die er eng uit ziet, misschien.
Ik verstop me vaker,
Dan je denkt.
Ik noem niet zo snel iemand een vriend.
Soms stel ik me raar op, kan niks hebben.
Nou én?
Dat heb jij ook, betekent dat..
dat ik eng ben?

Ik ben niet ruig.
Te zacht, misschien.
Vandaar dat ik soms vind.
Dat ik al die vriendschappen niet verdien.
Sommige vinden me raar.
Roddelen achter me rug.
Maar als je mijn geschiedenis kent.
Neem dan alles maar snel terug!
Ik heb redenen,
Waarom ik ben zoals ik ben.
Heb jij dat ook dan? Redenen over..
Iemand beoordelen zonder dat je me kent?

Van binnen ben ik anders.
Van binnen ben ik mezelf vreemd.
Niet dat ik weet waarom,
Waarom mijn blijheid zich aan verdriet verleend.
Van binnen ga ik kapot.
van elk woord waar ik me groot aan hou.
Want het enige wat ik zou willen is,
Dat ik mezelf eens vertrouw.
Dat ik mezelf kan zijn,
Tegen mezelf.