Ik herinner me de geur van gras
en hoe ik er de wereld ontdook
ik herinner me hoe het ’s ochtends was
wanneer ik de dauwdruppels rook

De ongecompliceerdheid van het zijn
zo tijdens het ochtendgloren
aarzelende stralen zonneschijn
als de nieuwe dag wordt geboren

Ik herinner me nog hoe de duisternis
mij helemaal omsloot
ondergedompeld in zwart vernis
alleen de maan en sterren
die mijn gedaante ontbloot

De ongecompliceerdheid van het zijn
zo midden in de nacht
de sterrenhemel groot en ik heel klein
de aarde vertrouwd en zacht

Het zijn momenten dat ik voel dat ik leef
van mijn tenen tot aan mijn brein
waar mijn bewustzijn even afdreef
in het ongecompliceerdheid van het zijn


©Isaiah