Stilte
Stilte,
soms verlang ik naar je,
wil ik je koesteren.
Op andere momenten
sla ik je stuk,
kan ik je niet verdragen.
Je bent zo veelzijdig,
zo gewoon
een deel van m'n leven.
soms verlang ik naar je,
wil ik je koesteren.
Op andere momenten
sla ik je stuk,
kan ik je niet verdragen.
Je bent zo veelzijdig,
zo gewoon
een deel van m'n leven.
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Woensdag, januari 22, 2003 17:25 |
| Zolang je maar een evenwicht houdt tussen stilte en 'lawaai' he ;) Weer heel goed neergezet! | |
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 05, 2002 00:04 |
| Niet alleen de stilte zelf valt op, maar dat je die aanspreekt. Wij, mensen kunnen niet anders dan er woorden voor vinden, als een omlijsting van het onnoembare. |
|
| Ton Rijkers: | Vrijdag, januari 04, 2002 15:09 |
| De stilte is wondermooi.....en past ook bij de dichter.Ik schrijf er ook graag over. Groetjes Lize van Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lize | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||