woensdagmorgen tegen een uur of tien
heb ik je na een lange tijd weer gezien
mijn hart sloeg over en ik begon te blozen
want je gaf me een prachtig boeket rozen
je zei tegen me dat je me zo enorm gemist had
je voelde je zo eenzaam alleen in die grote stad
tja zonder mij en mijn vrolijkheid om je heen
voel je je natuurlijk ook enorm alleen
maar ik heb een keuze gemaakt mijn lief
jij bent al lang niet meer mijn hartedief
iemand anders heeft mij weten te bekoren
ga maar weer en kom me maar niet meer storen
en toen vertrok je weer
sorrie lief ik kan het niet meer
ook al doet het me best wel zeer