liefdesverdriet
iedereen kent het wel
eerst ben je zo gelukkig
het leven lacht je toe
je voelt duizend en één
kriebels in je buik
je loopt er vrolijk en zingend bij
het lijkt of niets je nog kan raken
je wil het schreeuwen van de daken
maar dan opeens lijkt
alles stuk te gaan
zijn al je dromen verdwenen
zoals ze ooit verschenen
je hart voelt koud en hard
je gedachten zo verward
je stelt dan jezelf de vraag
waarom overkomt mij dit
wat heb ik misdaan
je heeft jezelf de schuld
terwijl je geen enkele schuld
aan deze zaak hebt
het is je gewoon overkomen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: caroline leeuwerck | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||