Deze actie
Deze tranen
Het is allemaal nog maar een fractie
Van alles waarin ik me straks zal wanen
Deze smeekbeden
Al het bloed
Ik ben niet voor even verdwenen
Maar voorgoed
De pijn die ik voel schrijnen
Me drijft tot het uiterste
Het mes dat door me handen glijdt
En herinneringen achterlaat
Het is geen schijn wat ik voel
Of een schreeuw naar aandacht
Ben door al het verdriet, alle pijn,
Tot wanhoop gedreven
Niemand die me kon begrijpen
Er was niks dat me nog kon redden
Dus laat me nu maar snijden
En langzaam de secondes aftellen
Mijn schaduw getekend in het duister
In nog zwarter zwart
Terwijl ik voor me uit fluister
Gedreven door wanhoop, een onzichtbare hand houdt me vast
Hier op dit moment kan ik nog maar een ding doen
En ik wilde je ervan vertellen, maar hoe
Gedreven tot het uiterste, is er niks meer over dat telt
Nu ben ik ervan overtuigd dat ik niks meer over heb
Het kan me allemaal niks meer schelen
Enkel het voelen is wat telt
Voorbij is het allemaal
verdwenen voor mijn ogen
Ik ben de enige die weet hoe het is
Dit verlangen voelt diep in mijn hart
En de secondes aftelt naar het oneindige
Schreeuwt naar haar eigen ziel
Streep voor streep schrijf ik de letters
Diep in mijn huid gedrongen, met mijn mes
Het is voorbij!, en dat boeit echt niemand
Ik ben tot wanhoop gedreven..
Dankjewel
Duo Elieve* & Fake*