ogen reiken naar mijn ziel
slechts één blik en je bent binnen
verwelkom de intensiteit
de reis die gaat beginnen
even, ontwijk ik je zijn,
in één ademteug naar binnen gezogen
een wonderlijk moment
als 't ontstaan van regenbogen
doch in het moment van ontwijken
ontstaat in mij het verlangen
terug te keren naar die blik
hem nogmaals te mogen vangen
tweestrijd...verlangen
kom hier! ga weg! innerlijk bewogen
't ritme van je zijn..
stralend uit je ogen
heb gevonden en verloren
de angst weer te verliezen
..houdt me in zijn greep
doet me aarzelen te kiezen
durf ik de stap te nemen
me over te geven en te gaan,
in het diepste van jouw wezen
waarin de wereld stil zal staan...
waarin al wat om me heen is
als in een droom vervaagd..
heb ik nog kracht om te verliezen
of is deze reis te gewaagd ?