wonden
ik dacht het vergeten te zijn
ik dacht het is wegge-ebt uit mijn hart en ziel
maar dat is het niet.
ik voel jou handen als ik zijn handen voel
ik voel de paniek die toen door mijn lichaam ging
hoe komt het?
bij hem voel ik me goed
en toch, ben ik zo bang
hoe kan het dat het verleden de toekomst blijft bepalen
hoe komt het dat ik het wel wil maar de herinnering me tegen houd.
ik haat je, ook om wat je toen gedaan hebt, maar vooral omwat je mij daarmee nu aandoet.
ik dacht het is wegge-ebt uit mijn hart en ziel
maar dat is het niet.
ik voel jou handen als ik zijn handen voel
ik voel de paniek die toen door mijn lichaam ging
hoe komt het?
bij hem voel ik me goed
en toch, ben ik zo bang
hoe kan het dat het verleden de toekomst blijft bepalen
hoe komt het dat ik het wel wil maar de herinnering me tegen houd.
ik haat je, ook om wat je toen gedaan hebt, maar vooral omwat je mij daarmee nu aandoet.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, oktober 12, 2006 12:16 |
| Ik denk dat je het verleden nog altijd niet echt een plaatsje hebt gegeven. En zolang je dat niet doet, zul je nooit in het heden verder kunnen. Liefs en knuf, sunset PS: Tonend delend overgebracht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: imaginary | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||