ik zie het rood,
ik voel de dood
hij legt me neer,
het doet niet zeer.
het is een verlangen diep in mijn hart,
een verlangen, ik weet het is heel zwart.
maar het verlangen kan ik niet weerstaan,
ik wil zo graag ver hier vandaan.
het is allemaal te zwaar,
ik houd het mes vast klaar.
ik wil het voelen, ik wil het zien
om dan nooit weer terug te komen bovendien.
om alles te vergeten,
doen alsof ik het nooit heb geweten.
dat ik ooit heb geweten dat de dood bestond,
dan is het cirkeltje rond.
want dan hoef ik jou, lieverd, niet meer te missen.
je niet uit mijn gedachten te wissen.
dan weet ik niet meer van pijn,
dan kan ik weer gewoon ik zijn.
de pijn om alles is me teveel,
dus jongens, maak me maar stil.
want zelf kan ik me er niet toe zetten
dus ik zal op jullie letten.
jullie steken mij toch zo graag?
doe het het liefst maar lekker traag,
in de hoop dat ik dan sterven zal,
en ik een oneindige diepte val.
ik zie het rood,
en voel de dood,
die ik zo graag voelen wil
ik houd me voor altijd stil