Er was eens ...
Niet gebroken
Uitgeknepen, uitgeperst
de laatste druppel
voor de roos
Nu omgekeerd
zoals ik haar koos
Dierbaar en duurzaam
Tot ze er klaar voor is
En jouw ogen
Dat mededogen
Waar ik door vocht en
me wurmde in alle bochten
terwijl een gluipende,
bekruipende klauw
het hart zacht verzocht,
achter mijn rug heeft omgekocht,
bewogen,
afgewogen belogen.
op te houden
met de tocht
Als dat mocht
Ze is gebogen
haar vermogen
te vaak bezocht
uit geput,
razendsnel uitgezogen,
uitgeput.
Misschien als ik naar haar kijk
schenkt ze haar pareltje hartsvocht
En tot die dag
wacht ik onbewogen
op die sprookjes – harts’ tocht
Als we tenminste dromen mogen?
Reacties op dit gedicht
| Maik Dekker: | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:38 |
| heel mooi. En blijf maar lekker dromen, hoor... Liefs, Maik |
|
| bijouken: | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:10 |
| Mooi is dit beschreven. Blijf dromen, dat neemt niemand je af, de rest, afwachten dan maar. Liefs. |
|
| Tijgertje:): | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:03 |
| dromen mag en kan altijd! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Litchi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||