Zwarte tranen uit ogen van licht
Zwarte tranen uit ogen van licht
Zwarte regen op mijn gezicht
Een schreeuw, een gil in mijn bloed
Bij alle pijn die jij mij aandoet
Een kaarsvlam in mij gaat uit
Ik roep, ik brul zonder geluid
Jouw duister beeld in mijn hoofd
Het vuur is al lang uitgedoofd
Jouw duisternis verstikt mij
Jouw schaduw vervult mij
Lach je, nu je mij zo ziet staan?
Grijns je, nu je mij hebt verslaan?
Zwarte regen op mijn gezicht
Een schreeuw, een gil in mijn bloed
Bij alle pijn die jij mij aandoet
Een kaarsvlam in mij gaat uit
Ik roep, ik brul zonder geluid
Jouw duister beeld in mijn hoofd
Het vuur is al lang uitgedoofd
Jouw duisternis verstikt mij
Jouw schaduw vervult mij
Lach je, nu je mij zo ziet staan?
Grijns je, nu je mij hebt verslaan?
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:10 |
| Zo triest....maar wel erg mooi geschreven.... | |
| meisje_1991: | Vrijdag, oktober 13, 2006 19:35 |
| Jee.. echt heel, heel mooi...! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sowil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||