de schrik
de schrik telkens weer
als ik aan een gedicht begin
dat het niet meer ophoudt
dat ik aan mijn toetsenbord geklonken
blijf
tot iemand mij verdoofd
achter mijn tafel vindt
en mij opraapt en mij wegvoert
naar een afkickcentrum
waar iemand mij weer
zal leren om woorden
gewoon te gebruiken
-geef mij eens de kaas-
-kom je mee voetballen-
-heerlijk weertje toch-
niet meer dat eindeloze
gedoe over paddestoelen
in de herfst en bruine blaren
en delicate zielekwalen
gewoon over Ajax en Feyenoord kwaken
mij eindeloos over een gemiste penalty vermaken
kortom een beetje leven
zonder voortduren van grote gevoelens
op te geven
Reacties op dit gedicht
| Mandje: | Zaterdag, oktober 14, 2006 09:52 |
| dit is weer ronduit meesterlijk! liefs, Marianne |
|
| bijouken: | Zaterdag, oktober 14, 2006 09:27 |
| Mooi verwoord. Je hebt nog geluk, jou rapen je op: mijn pc gooien ze buiten, en ik...ik ga mee zeker weten. Alles zou rap terug binnen zijn. Liefs. |
|
| sunset: | Zaterdag, oktober 14, 2006 06:00 |
| Tja, en toch is dat ook leven (als ik mijn steeds maar weer ''grote gevoelens opgeven'' overzie van de laatste veertig jaar). Maar misschien kan ik al niet anders meer :=). - Wat een k*t wedstrijd afgelopen woennsdag hé''Dan doen onze ooster buren het merkelijk beter ;=) -. Liefs en fijne levensdag, sunset |
|
| H.J.: | Zaterdag, oktober 14, 2006 01:33 |
| Feyenoord :) wel heerlijk relativerend. slaap lekker H.J. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||