Mijn compositie
't Strijkkwartet des doods slaat haar laatste noten aan,
Zachte, diepe klanken sussen me stil in slaap.
Het lijkt perfect en bovenal voldaan,
Maar ik val en sta nooit meer op.
De prachtigste, zuivere stem, grijpt onbewust mijn blik,
Tranen vloeien een orkest aan passie.
Zo aangrijpend dat zwierige slierten noten,
De doodsstrop voor me strikken.
En mijn eigen compositie, zingt mijn eigen dood...
Reacties op dit gedicht
| ~* roosje: | Donderdag, november 23, 2006 17:54 |
| echt heel mooi. wel eng, maar dat is juist mooi.. je bent echt heel erg goed :) | |
| Windwhisper: | Zaterdag, oktober 14, 2006 22:01 |
| heb er even over nagedacht, wel mooi neergezet, maar kreeg er ook wel een koud, rillerig gevoel van....eerlijk gezegd. liefs |
|
| Renske x3: | Zaterdag, oktober 14, 2006 20:52 |
| wauw.. -is het enige wat ik kan uitbrengen |
|
| [zwarte engel]: | Zaterdag, oktober 14, 2006 20:48 |
| mooi, stil, eng | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lora | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||