Onzichtbaar
Niemand ziet mij
Als ik alleen sta, of in een rij
Onzichtbaar lijk ik
Dat is echt niet iets waar ik op kick
Groepjes vormen samen
In het midden of bij de ramen
Alleen zit ik weer
Telkens, keer op keer
We gaan een dagje weg
Ik denk: misschien nu geen pech
Maar telkens weer
Keer op keer
Zit ik alleen
Verder groepjes, geen één
Reacties op dit gedicht
| GothicaGirl: | Maandag, januari 01, 2007 12:56 |
| dit gedicht stond trouwens 24 oktober in de krant. | |
| *Lizzy: | Dinsdag, oktober 31, 2006 16:08 |
| jeetje,, wat sneu!! maar toch herkenbaar,, ik vind dat niemand alleen zou moeten zitten,, dan verdiend niemand,, ook jij niet!! liefs en -xxx- Lizzy (Anouk) ps,, ik heb je gemailt.. 5 min geleden.. ;) |
|
| worn-out: | Dinsdag, oktober 17, 2006 11:37 |
| Heel herkenbaar, super goed verwoord! | |
| Windwhisper: | Zondag, oktober 15, 2006 15:17 |
| heel goed verwoordt, wel verdrietig, jammer ook, want niemand zou buiten gesloten moeten worden. veel liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: GothicaGirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||