jou mooie ogen jou liefe lach,
dat zijn de dingen waarvoor ik lach,
dat zijn de dingen die mijn maakte,
de eerste keer toen ik je zag,
maakte jij mij blij,
jou hartje was voor mij,
toen ik met je had, voelde ik me blij,
mijn leven was helemaal blij,
tot dat jij me op een dag vertelde,
dat je me niet vertrouwde..
toen besefte ik hoeveel ik van je hield,
nog steeds spook jij door mij gedachten,
door me ziel, door me hoofd,
omdat ik zo kapot veel van je hield
jij was de gene waarvoor ik leefde,
jij maakte mijn blij,
maar toen op een dag deed jij mij pijn..
je zei dat ik niks durfde
dat maakte mij kapot,
mijn hartje ging kapot,
tranen kwamen tranen stroomde steeds harder en harder
ik lachte al deed jij mij pijn
ik lachte over je pijn
want ik was het die altijd voor jou klaar stond
ik was de gene die jou hielp,
de gene die altijd zei ik houd van jou,
en blijf jou altijd trouw,
maar toen zei je op een dag
dat je mijn arrogant vond,
dat je me stom vond,
terwijl ik er altijd voor jou stond,
in goeie tijden en in slechte tijden ik was het die er voor je stond,
zonder pardon laat jij me nu staan,
laat jij mij gaan, net of ik het verder kan,
net of ik deze wereld alleen aan kan,
ik wou dat jij mij nu nog eens zei,
hoeveel ik voor jou heb gedaan,