Tot rust gesust
De zin van mijn bestaan heeft geen zin meer
mijn toekomst houdt op te bestaan
Herinneringen van weleer
deden mij voor de dood gaan
Het mes heeft alles beslecht
diep in het vlees snijdend
Het is nu voor het echt
niemand ooit meer benijdend
Mijn gedachten komen tot rust
als langzaam het leven vloeit
Eindelijk tot rust gesust
niet langer aan het verleden geboeit
mijn toekomst houdt op te bestaan
Herinneringen van weleer
deden mij voor de dood gaan
Het mes heeft alles beslecht
diep in het vlees snijdend
Het is nu voor het echt
niemand ooit meer benijdend
Mijn gedachten komen tot rust
als langzaam het leven vloeit
Eindelijk tot rust gesust
niet langer aan het verleden geboeit
Reacties op dit gedicht
| vangheluwe linda: | Zondag, januari 06, 2002 00:59 |
| deel het met anderen,maar niet deze oplossing er is ltijd wel iemand die naar je luistert. liefs linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brammie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||