een thuis
leeg door emoties,
geschrokken van het zwart in mij.
bang voor wat er komen zal,
angstig weggekropen in een hoek.
handen op de oren wil niets horen,
de lippen stijf op elkaar.
omdat mijn mond zwijgen wil,
mijn stem wil wel.
maar is te zwak om te spreken.
ik tast in het donker om me heen,
verdwaald in onzekerheid.
zoek de ingang,
van een warme thuis.
geschrokken van het zwart in mij.
bang voor wat er komen zal,
angstig weggekropen in een hoek.
handen op de oren wil niets horen,
de lippen stijf op elkaar.
omdat mijn mond zwijgen wil,
mijn stem wil wel.
maar is te zwak om te spreken.
ik tast in het donker om me heen,
verdwaald in onzekerheid.
zoek de ingang,
van een warme thuis.
Reacties op dit gedicht
| Marc lambrechts : | Zondag, januari 06, 2002 13:33 |
| laat mij uw emotie zijn en je zal zien weg die pijn. ik kan ook uw kacheltje zijn en de deur alvast open zetten van uw warme huis, laat u leiden door mijn licht en zo de ingang vinden van uw knusse huisje en je zal zien, je stem zal niet spreken, maar zingen zoals nooit tevoren samen kunnen wij alle pijn en gevaren trotseren, laat mij uw die kracht geven waar zijn anders vrienden voor,pijn heb je maar even vrienden voor heel je leven |
|
| Hans Winter: | Zondag, januari 06, 2002 00:11 |
| Laat je leiden door een stem die zegt dat je zwijgen mag als dat moet,ze hoort je toch. |
|
| Frummeltje: | Zaterdag, januari 05, 2002 17:18 |
| Ik hoor je schreeuwen, luister naar je, als JIJ wat te zeggen hebt... Je mag, niks moet, maar of je nou zwijgt of praat, ik hoor je verdriet toch... ~Veel liefs Frummeltje~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||