Mijn wegen lijken zo zonder bestemming ,
zonder doel..
Geen idee waar ik ben als ik aan het einde zal komen.
Waarom geven zoveel dingen mij geen gevoel?
Is dit echt de realiteit?
Want, het lijkt wel alsof ik ben verdwaalt in een van mijn diepste dromen.
Alsof ik me heb verslapen,
waardoor ik geen besef meer heb van de tijd.
Ik zit gevangen in een droom,
in een gedachten.
Ik zal niet ontwaken,
waardoor ik dus niet zal woorden bevrijd.
ik zal op niets moeten blijven wachten.
op niets....
maar toch zal ik nog op iets blijven hopen.
Een stukje wat van mijn weg is weggelopen.