zonder omkijken
nu ook de herfst
zich tegen mij keert
lijken mijn dagen
wel geteld
vandaar dat ik
doelloos en alleen
en zonder omkijken
van het leven scheid
want ik kan niet meer
in het hier en nu
ademen in de lucht
die me zo verteert
dus slik ik nog wat pijntjes weg
dek me een laatste maal
voor de koude nacht
en leg me te slapen, voor altijd
Reacties op dit gedicht
| Grey: | Donderdag, oktober 19, 2006 21:30 |
| nochtans een herfstwandeling is toch zo leuk. mooi geschreven zoals altijd. |
|
| switi lobi: | Dinsdag, oktober 17, 2006 14:53 |
| Indringend melancholiek... En toch....is lente al begonnen. Dikke kus, liefsliefs.....switi lobi |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 17, 2006 14:19 |
| Treffende verwoorde herkenbaarheid. En toch, ook na de herfst en winter is er altijd weer een nieuwe lente. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| Innerchild: | Dinsdag, oktober 17, 2006 12:15 |
| Aai over krullenbol ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||