De allerlaatste groet
De allerlaatste groet,
Voor het laatst iedereen blik ontmoet,
Voor het einde aan kwam,
Was ik te lam.
Ik kon me niet meer bewegen,
Ik had teveel dingen verzwegen,
Verscholen achter een masker,
Bleef ik alleen achter.
Niemand die me zocht,
Niemand die me vond,
Niemand die voor me vocht,
Alleen staand in het zand.
Met grote letters mijn naam,
In het zand geschreven,
Als een klein kind zo faam,
Om dat nog eens te beleven.
Geen stap te klein,
Geen stap zo fijn,
Als een stap vooruit,
Met alleen maar een geluid.
Een geluid van vrede,
Geen geluid van de wrede,
Mensen om ons heen,
Gewoon geen.
Het einde komt,
Toen ik hier stond,
Zag ik het aankomen,
Het kon me alleen maar lonen.
Geen gezicht,
Geen gewicht,
Machteloos,
Zeker krachteloos.
Zonder na te denken,
Kon ik mezelf iets schenken,
Een leven na de dood,
Bij die man in nood.
Alleenstaand in de hemel,
Alleenstaand in de hel,
Gewoon dat ik mezelf ophevel,
Aan de poorten zonder bel.
Ik kan het niet meer,
Alles doet zeer,
Mijn lichaam verbrand,
Met armen in het verband.
Gewoon een leven na de dood,
Bij die ene man in nood,
Mijn lieve opa,
Je weet wat er staat.
Een rots in de branding,
Altijd wel een lading,
Positieve energie,
Zeker bij die.
Gewoon bij u zijn,
Zo fijn,
Even samen,
Zonder levenstentamen.
Gewoon even een laatste groet,
Die me voor het laatst goed doet,
Geen gepland afscheid,
Die hier in mijn leven snijd.
Voor het laatst iedereen blik ontmoet,
Voor het einde aan kwam,
Was ik te lam.
Ik kon me niet meer bewegen,
Ik had teveel dingen verzwegen,
Verscholen achter een masker,
Bleef ik alleen achter.
Niemand die me zocht,
Niemand die me vond,
Niemand die voor me vocht,
Alleen staand in het zand.
Met grote letters mijn naam,
In het zand geschreven,
Als een klein kind zo faam,
Om dat nog eens te beleven.
Geen stap te klein,
Geen stap zo fijn,
Als een stap vooruit,
Met alleen maar een geluid.
Een geluid van vrede,
Geen geluid van de wrede,
Mensen om ons heen,
Gewoon geen.
Het einde komt,
Toen ik hier stond,
Zag ik het aankomen,
Het kon me alleen maar lonen.
Geen gezicht,
Geen gewicht,
Machteloos,
Zeker krachteloos.
Zonder na te denken,
Kon ik mezelf iets schenken,
Een leven na de dood,
Bij die man in nood.
Alleenstaand in de hemel,
Alleenstaand in de hel,
Gewoon dat ik mezelf ophevel,
Aan de poorten zonder bel.
Ik kan het niet meer,
Alles doet zeer,
Mijn lichaam verbrand,
Met armen in het verband.
Gewoon een leven na de dood,
Bij die ene man in nood,
Mijn lieve opa,
Je weet wat er staat.
Een rots in de branding,
Altijd wel een lading,
Positieve energie,
Zeker bij die.
Gewoon bij u zijn,
Zo fijn,
Even samen,
Zonder levenstentamen.
Gewoon even een laatste groet,
Die me voor het laatst goed doet,
Geen gepland afscheid,
Die hier in mijn leven snijd.
Reacties op dit gedicht
| jouw-kleine-meis: | Dinsdag, oktober 17, 2006 15:06 |
| En,,, jouw opa is altijd bij jou.. jullie horen bij elkaar en niemand zal ooit het lef hebben die ''verbinding'' te verbreken. HouVanJe xxx |
|
| jouw-kleine-meis: | Dinsdag, oktober 17, 2006 13:04 |
| k word hier helemaal stil van. weet dat k dr voor je ben, ook al ben je zover weg, zeg het me en ik kom die kant op... kop op!!! Kuzz Rianne |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 17, 2006 12:30 |
| met tranen in mijn ogen gelezen. | |
| wolkie: | Dinsdag, oktober 17, 2006 12:23 |
| Rakend verwoord Het is echt heel droevig, De tranen branden achter mijn ogen... |
|
| tears for you: | Dinsdag, oktober 17, 2006 12:08 |
| wat droevig ,zo machteloos klinkt je gevoel hier wordt ik stil van tears |
|
Over dit gedicht
| Auteur: memy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||