13 oktober 10 voor acht ,
wie had dit ooit verwacht .
je bent zomaar bij ons weggenomen ,
niemand kon het voorkomen .
in een fractrie van een seconde was je er niet meer,
toen ik het hoorde deed het me zeer .
kon niet meer stoppen met huilen ,
mocht ik nog maar even bij je schuilen .
na twee dagen mochten we je bekijken ,
je had een wonderbaarlijke schoonheid over je het was om te bezwijken .
het leek net of je zo weer op kon staan ,
maar dat deed je niet je was heengegaan.
en wij moeten nu leven zonder jouw ,
soms zijn we nog in diepe rouw .
maar 1 gedachten doet ons rust geven ,
en dat is : dat je nu bij God mag leven .