Ongeduldig klopte haar hart op mijn deur,
Met de tippen van haan vingers streelde ze de schaduwen die om haar heen danste,
zorgvuldig gepland, & niet bereid op te geven
Klopte ze nogmaals,
een rustgevend lied galmde door de kamer,
Tonen van verliefdheid zetten zich zachtjes in mijn oren
& deed mijn handen trillen van onzekerheid,
door het gaatje in mijn deur fluisterde haar ogen verhaaltjes ,
vonken springen over als van een elektriciteitsleiding die op het punt staat een van zijn grootste brand te stichtten ,
vlammende woorden , & onbegrepen gezang ,
je hoefde niet te kijken ,
kijken was onnodig , het deed verdwijnen wat zo kwetsbaar was , de anonimiteit van de liefde.
Bevend wilde ik door de aarde zakken ,
verdwijnen, alles wat ik ooit was & ooit zou zijn vloeide over de vloer ,
& drupte af de randen van de mensheid ,
& toen keek ze , een schichtige blik schoot door me heen , als de kogel van een geweer doorboorde ze mijn ziel,
met haar handen maakte ze subtiele bewegingen om het bloed in haar op te nemen,
maar het gleed tussen haar vingers ,
& raakte met een laatste opspatting de bodem van mijn hart.
waar het zou verdrinken in een zee van gedroomde romantiek .
op de randen van je lippen zal ik sterven , zal ik vervagen , &
blijft er enkel nog een wrange smaak achter.