over
zoveel,
wil ik zeggen
terwijl het uit mijn handen glijdt
op ondergrond van spijt
verlies ik alles wat ik
al kwijt was, nog eens
over.
En ook gedachtes vallen stuk
gebroken in het gekraakte
hersendeel van het hart
verpulverd tot een vloeibaar deel
wat zich met vergoten bloed
vermengt, doen alle even
getallen uit mijn rijtje verdwijnen
het zout van mijn tranen
lost op, en doet alles
nog één keer
over.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 17, 2006 21:19 |
| stil gelezen, vo3el me er wat triestig bij wel sterk je gevoel verwoordt. sterkte |
|
| bijouken: | Dinsdag, oktober 17, 2006 20:21 |
| Wat een warboel... en wat een verdriet... Die toestanden maken je van streek, je bezwijkt en dan... weer spijt. Lieve knuffel. ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jusst. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||