Vrienschap en het masker.
Vriendschap en het masker
Voor de zoveelste keer ben ik erin gestonken,
Bijna was ik er weer in verdronken....
Verdronken door het woord vriendschap,
Poeh laat me niet lachen wat een grap.....
Je verliest de vrienden om je heen gegarandeerd, hoe hard je je best ook doet,
Maar het is toch altijd mijn schuld, ik ben degene die steeds boet.
Kijk dan ook eens naar je eigen fouten denk ik dan vaak,
Maar zeg er niks van anders ben ik de boeman en is het weer raak.
Je kunt soms beter je mond houden en je mening niet geven,
Want je weet dat anderen niet met de waarheid kunnen leven.
Voor mijn vrienden doe ik altijd mijn best en offer ik dingen op,
Maar toch is het allemaal maar mijn schuld en krijg ik op mijn kop.
Ik ben degene die de vrede steeds probeert te bewaren,
En de ruzies tussen de anderen probeert te bedaren.
"Ik respecteer dat zo ik houd van je" hoor je dan,
En "ik laat je nooit in de steek" en daar heb ik zo genoeg van.
Want die belofte kan niemand waar maken,
En aan het einde van het liedje zullen je vrienden je toch weer in de steek laten.
Dat is voor mij nu voor de zoveelste keer bewezen,
Nooit meer in mijn leven zal ik door iemand worden afgewezen.
Ik ga weer terug naar het rollenspel wat ik altijd al speelde,
Ik zal zijn wat mensen van me verwachten, ze laten denken dat ze me kennen, wat hun ego weer streelde.
Ik weet dan wel beter en laat mijn ware gevoelens niet meer zien,
Altijd vrolijk en altijd lachen al heb ik zin om te janken voor tien.
Er zit zoveel meer in me dan dat ik naar voren laat komen,
Er zijn maar een paar personen die daardoor heen prikken en die laat ik niet dichtbij komen
Men kan niet zeggen dat ik niet geprobeerd heb open te zijn,
Het is me niet bevallen, sterker nog het deed me meer pijn.
Ik had gelijk wat dat betreft, dat maakt me niet blij
Ik zet mijn masker weer op, voor mij is het nu voorbij.
Voor de zoveelste keer ben ik erin gestonken,
Bijna was ik er weer in verdronken....
Verdronken door het woord vriendschap,
Poeh laat me niet lachen wat een grap.....
Je verliest de vrienden om je heen gegarandeerd, hoe hard je je best ook doet,
Maar het is toch altijd mijn schuld, ik ben degene die steeds boet.
Kijk dan ook eens naar je eigen fouten denk ik dan vaak,
Maar zeg er niks van anders ben ik de boeman en is het weer raak.
Je kunt soms beter je mond houden en je mening niet geven,
Want je weet dat anderen niet met de waarheid kunnen leven.
Voor mijn vrienden doe ik altijd mijn best en offer ik dingen op,
Maar toch is het allemaal maar mijn schuld en krijg ik op mijn kop.
Ik ben degene die de vrede steeds probeert te bewaren,
En de ruzies tussen de anderen probeert te bedaren.
"Ik respecteer dat zo ik houd van je" hoor je dan,
En "ik laat je nooit in de steek" en daar heb ik zo genoeg van.
Want die belofte kan niemand waar maken,
En aan het einde van het liedje zullen je vrienden je toch weer in de steek laten.
Dat is voor mij nu voor de zoveelste keer bewezen,
Nooit meer in mijn leven zal ik door iemand worden afgewezen.
Ik ga weer terug naar het rollenspel wat ik altijd al speelde,
Ik zal zijn wat mensen van me verwachten, ze laten denken dat ze me kennen, wat hun ego weer streelde.
Ik weet dan wel beter en laat mijn ware gevoelens niet meer zien,
Altijd vrolijk en altijd lachen al heb ik zin om te janken voor tien.
Er zit zoveel meer in me dan dat ik naar voren laat komen,
Er zijn maar een paar personen die daardoor heen prikken en die laat ik niet dichtbij komen
Men kan niet zeggen dat ik niet geprobeerd heb open te zijn,
Het is me niet bevallen, sterker nog het deed me meer pijn.
Ik had gelijk wat dat betreft, dat maakt me niet blij
Ik zet mijn masker weer op, voor mij is het nu voorbij.
Reacties op dit gedicht
| free: | Zaterdag, januari 05, 2002 19:26 |
| lief Guppie.... vrienden komen en gaan je hele leven,de enige vriend die altyd blijft,..dat ben je zelf! kuzzy ~Free~ |
|
| ~Marie~: | Zaterdag, januari 05, 2002 17:49 |
| tja.. de meeste appels in de mand worden appelmoes slechts enkele worden appeltaart... de meeste zijn vage vrienden slechts een enkeling is een vriend voor het leven... liefs Marie |
|
| Babzz: | Zaterdag, januari 05, 2002 17:36 |
| Ik snap wat je bedoelt, er zijn maar weinig mensen van nature puur. Als je die vindt, weet je dat het echte vrienden zijn... Laat je niet gek maken, je weet zelf wel beter... -x- Barbara | |
| kelly: | Zaterdag, januari 05, 2002 16:33 |
| weet je ! we denken er net hetzelde over . Ik heb ook van die vrienden die etiketten op me plakken , en vanaf ik een misstap die troosten ze me niet . je denk hier mee te leren leven ! maar dit is niet zo . zet je masker maar op bij hen . en zet hem af bij mensen die om je geven xxx |
|
| Susanne: | Zaterdag, januari 05, 2002 16:30 |
| Hai, ik las net je gedicht en ben het helemaal met je eens. Vrienden laten je allemaal vroeg of laat in de steek... Sterkte er mee, xxxjes Susanne |
|
| vlinder538: | Zaterdag, januari 05, 2002 16:20 |
| lieve guppie, laat die "vrienden" maar lekker links liggen inderdaad... en ik denk dat jij de volgende keer ook oppast met wie zich allemaal zo ineens jouw "vrienden" noemen, maar zich er niet naar gedragen.. alleen mensen die jou helpen in tijden van nood, er alles aan doen om jou er weer bovenop te krijgen mogen zich het etiket "vrienden-van-edith" opplakken... en die anderen, loop ze maar lekker voorbij, dat doet je ook minder pijn.. veel succes er mee kusjes Kimberle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Guppie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||