De lente
De lente
Kwetterende jongen ,
wachtende in het veilig gebouwde nest
Moeder merel zorgt voor eten,
voor warmte,
om te overleven
De natuur zorgt voor de rest
Kleine spinnen,
Komen uit, na een winter dromen,
over insecten die in hun web gaan komen
Druk in de weer,
dra is het eerste web gesponnen
De eerste stappen overwonnen
De bloemen,
ze staan daar weer allemaal,
in vol ornaat,
in pracht en praal
Wachtend op de bijen,
om hun stuifmeel te verspreiden
Dauwdruppels,
rustend op de vrouwenmantel
Koude voeten,
bij het betreden van het natte gazon
Wachtend op de warmte van de zon
Een sterk verlangen overvalt me
Bij de aanblik van de jonge vogel,
de bloemen in hun kleurenpracht
De jonge spin,
die haar eerste webje spon
Ik dacht,
dat de zon,
ook mijn hart verwarmen kon…
Zoveel nieuw leven
Door moeder natuur gegeven
Een nieuw begin,
voor de merel,
voor de spin
Toch woont in mijn hart,
diep binnenin
Dat stille verdriet
Maar niemand zag ooit
Hoeveel tranen ik om je liet…
Ik kan het niet verhinderen
In mijn hart,
blijft het winteren…
Kwetterende jongen ,
wachtende in het veilig gebouwde nest
Moeder merel zorgt voor eten,
voor warmte,
om te overleven
De natuur zorgt voor de rest
Kleine spinnen,
Komen uit, na een winter dromen,
over insecten die in hun web gaan komen
Druk in de weer,
dra is het eerste web gesponnen
De eerste stappen overwonnen
De bloemen,
ze staan daar weer allemaal,
in vol ornaat,
in pracht en praal
Wachtend op de bijen,
om hun stuifmeel te verspreiden
Dauwdruppels,
rustend op de vrouwenmantel
Koude voeten,
bij het betreden van het natte gazon
Wachtend op de warmte van de zon
Een sterk verlangen overvalt me
Bij de aanblik van de jonge vogel,
de bloemen in hun kleurenpracht
De jonge spin,
die haar eerste webje spon
Ik dacht,
dat de zon,
ook mijn hart verwarmen kon…
Zoveel nieuw leven
Door moeder natuur gegeven
Een nieuw begin,
voor de merel,
voor de spin
Toch woont in mijn hart,
diep binnenin
Dat stille verdriet
Maar niemand zag ooit
Hoeveel tranen ik om je liet…
Ik kan het niet verhinderen
In mijn hart,
blijft het winteren…
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Woensdag, oktober 18, 2006 13:11 |
| zo droevig...en toch zo mooi geschreven Knuffie M@rcel |
|
| Hilly N: | Woensdag, oktober 18, 2006 12:54 |
| Och Tinneke toch, een warme knuffel meid en probeer toch te genieten van de mooie momentjes, daaruit put je kracht. Geniet ook van de herfst, al valt het niet altijd mee. Doen hoor! Lieve groeten van Hilly |
|
| bijouken: | Woensdag, oktober 18, 2006 10:28 |
| Stilmakend, droevig en o zo mooi. Ik begrijp niet waarom het blijft winteren in je hart? Put je dan nergens geen kracht? Laat mij jou een hartverwarmende knuffel geven, dan is het toch even, warm in je hart. Voel hem dan ook. Liefs :( |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinneke 1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||