Nooit liefde geweest...
Jouw ogen
Waar ik eens zo voor gevallen ben
Eens zo helderblauw en liefdevol
En plots zo vol van haat kou
Zijn nu de engste die ik ken
En ineens paste dat bij jou
Je werd een ander
Ik had je niet eerder ontmoet
Heel jouw aanwezigheid
Voelde nu niet meer goed
Je zette me klem
Met alles wat je deed
Deed me zo'n pijn
En zei dan dat het je speet
Je gebruikte mijn liefde
Had mij in je macht
Je hebt me geslagen, gewurgd en vernederd
Mijn eigenwaarde volledig verkracht
Ik kijk in je ogen
Maar zie niet wie je bent
Je bestaat uit zovelen
En ik heb ze gekend...
Je droeg me op handen
Ik paste bij jou
Je vond me, zo zei je
Een prachtige vrouw
Nog nooit had een man
Zoveel aandacht voor mij
Ik was zo gevleid
En voelde me vrij
Vrij om te zijn
Wie ik nu niet meer ben
Zoveel veranderd
Dat ik mezelf niet meer ken
Maar dat kon me niet schelen
Op dat moment niet
Nu maakt het deel uit
Van mijn grote verdriet
Dan wel naast de klappen
De angst en de pijn
Zal dat ook een deel
Van mijn herinnering zijn...
Soms kwam ik thuis
En ik zag het meteen
Je ogen zo donker
Zo zwart en gemeen
Hou nu je mond maar
Nu even geen woord
Zo niet, wordt de rust
Weer luidruchtig verstoord
Dan is er gedonder
Geschreeuw en geweld
En had ik 't liefst
De politie gebeld
Maar heb niet het lef
Want dan zul je het weten
Weer een moment
Wat ik niet zal vergeten
Je dreigende houding
Je hand op mijn keel
De angst voor de dood
Wordt me nu ook teveel...
Ik zie mezelf liggen
Gestompt en geslagen
Ik hoor nog zijn stem
En zijn dreigende vragen
"Had je nog wat?!"
"Je hebt het verdiend!"
"Hoer die je bent!!"
En dat is dan je "vriend"
Na een uur van geweld
Wat maar niet lijkt te stoppen
Komt hij dan weer
Met een excuus op de proppen
"Het spijt me, vergeef me"
"Hoe kon ik dit doen?"
"Hou me toch vast..."
"En geef me een zoen!"
Waar ik eens zo voor gevallen ben
Eens zo helderblauw en liefdevol
En plots zo vol van haat kou
Zijn nu de engste die ik ken
En ineens paste dat bij jou
Je werd een ander
Ik had je niet eerder ontmoet
Heel jouw aanwezigheid
Voelde nu niet meer goed
Je zette me klem
Met alles wat je deed
Deed me zo'n pijn
En zei dan dat het je speet
Je gebruikte mijn liefde
Had mij in je macht
Je hebt me geslagen, gewurgd en vernederd
Mijn eigenwaarde volledig verkracht
Ik kijk in je ogen
Maar zie niet wie je bent
Je bestaat uit zovelen
En ik heb ze gekend...
Je droeg me op handen
Ik paste bij jou
Je vond me, zo zei je
Een prachtige vrouw
Nog nooit had een man
Zoveel aandacht voor mij
Ik was zo gevleid
En voelde me vrij
Vrij om te zijn
Wie ik nu niet meer ben
Zoveel veranderd
Dat ik mezelf niet meer ken
Maar dat kon me niet schelen
Op dat moment niet
Nu maakt het deel uit
Van mijn grote verdriet
Dan wel naast de klappen
De angst en de pijn
Zal dat ook een deel
Van mijn herinnering zijn...
Soms kwam ik thuis
En ik zag het meteen
Je ogen zo donker
Zo zwart en gemeen
Hou nu je mond maar
Nu even geen woord
Zo niet, wordt de rust
Weer luidruchtig verstoord
Dan is er gedonder
Geschreeuw en geweld
En had ik 't liefst
De politie gebeld
Maar heb niet het lef
Want dan zul je het weten
Weer een moment
Wat ik niet zal vergeten
Je dreigende houding
Je hand op mijn keel
De angst voor de dood
Wordt me nu ook teveel...
Ik zie mezelf liggen
Gestompt en geslagen
Ik hoor nog zijn stem
En zijn dreigende vragen
"Had je nog wat?!"
"Je hebt het verdiend!"
"Hoer die je bent!!"
En dat is dan je "vriend"
Na een uur van geweld
Wat maar niet lijkt te stoppen
Komt hij dan weer
Met een excuus op de proppen
"Het spijt me, vergeef me"
"Hoe kon ik dit doen?"
"Hou me toch vast..."
"En geef me een zoen!"
Reacties op dit gedicht
| *Just-Mel*: | Maandag, oktober 23, 2006 02:39 |
| Ik heb dit met tranen in mijn ogen zitten lezen. Je kan het echt goed opschrijven. Heb hetzelfde meegemaakt. Ik kon het ook meteen aan hem zien en het liefst wilde ik op zo''n moment meteen weggaan. Ondertussen ben ik ook weg bij mijn ex-vriend, gelukkig. Maar dat heeft me toch wel moeite gekost. xxx |
|
| blackrose: | Donderdag, oktober 19, 2006 16:38 |
| wat goed van je dat je dat hebt gedaan! echt goed van je! dit verdien je niet!! |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 19, 2006 10:10 |
| En laat dat ''nooit weer'' waarheid moge worden voor je. Want statistisch gezien loop je een heel groot risiko om op een gelijkaardig iemand weer te vallen. En dat, dát wens je toch niet eens je ergste vijand. Rakend, stilmakend. Liefs, sunset |
|
| Mickey83: | Donderdag, oktober 19, 2006 01:14 |
| Kan gelukkig melden dat ik al 10 maanden bij hem weg ben... Nooit weer! Daar twijfel ik niet aan... Bedankt voor de reacties |
|
| Niniki: | Donderdag, oktober 19, 2006 00:46 |
| Heel snel afstand nemen van zo iemand! Hij is degene, die jou niet waard is! Laat je niks anders wijsmaken. Sterkte! Knuffie |
|
| Berin: | Donderdag, oktober 19, 2006 00:35 |
| Ik word hier stil van. Geen mens verdient zo''n behandeling. Veel sterkte! Berin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mickey83 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||