Verloren liefde
verloren zit ik op mijn stoel
alleen maar voor mij uit staren
weet zelf niet eens wat ik voel
kan mijn gedachten niet verklaren
mijn hart is ineens gebroken
een koude wind blaast in mij
een speer in mijn ziel gestoken
toen jij dat ene nare tegen mij zei
het is over het komt niet meer goed
de liefde die we hadden is verdwenen
en echt ik snap het niet meer zo goed
en dus blijf ik wederom om je wenen
alleen maar voor mij uit staren
weet zelf niet eens wat ik voel
kan mijn gedachten niet verklaren
mijn hart is ineens gebroken
een koude wind blaast in mij
een speer in mijn ziel gestoken
toen jij dat ene nare tegen mij zei
het is over het komt niet meer goed
de liefde die we hadden is verdwenen
en echt ik snap het niet meer zo goed
en dus blijf ik wederom om je wenen
Reacties op dit gedicht
| *manuela*: | Donderdag, oktober 19, 2006 13:57 |
| heel erg mooi ik heb een maadje ''t zelfde mee gemaak maar denk eraan het slijt met de tijd en blijf vooral schrijven dikke knuffel manuela | |
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 19, 2006 11:16 |
| stilmakend verdrietig........ een troostende knuffel |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 19, 2006 10:50 |
| Het weten is één, het aanvaarden is pas de volgende stap. Ik huil een potje mee (maar dan om andere reden). Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||