Het loslaten
Loslaten. Een nacht die steeds opnieuw
overvalt, mij neerlegt een gewichtloze
massa op lichaam drukt, jij. Ik zoek
een verdriet dat zich niet aan jou bindt,
een woord dat in geen stijl jouw figuur
naar boven haalt, het loslaten. Maar
het lukt mij niet, jij raast door mij als
een gewond dier dat zichzelf likt en weer
openrijt, heelder lagen in mij afbrandt
ik loop dagen met mijn hoofd gebogen
want iets stokte
in mij, toen
vereeuwigde zich, bleef steken,
jij staat in mij gekerfd als een brullen
en het gemis dat achterblijft na de vlucht.
Reacties op dit gedicht
| victor y: | Dinsdag, november 18, 2008 11:14 |
| Prachtig | |
| Hannepon: | Zaterdag, oktober 21, 2006 10:16 |
Wauw die laatste strofe .. |
|
| Mathilde: | Donderdag, oktober 19, 2006 21:49 |
| Dune*: | Donderdag, oktober 19, 2006 19:43 |
| Ik heb er geen woorden voor, zó mooi is het.. |
|
| Andrea Gerrits: | Donderdag, oktober 19, 2006 19:04 |
Sprakeloos. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||