ik val van de ladder
In die twintig jaren
dat we samen waren
zijn we langzaam, doch gedegen
op de maatschappelijke ladder gestegen.
Je begon een bedrijf, later twee
en op de achtergrond hielp ik mee.
Plots is dit huwelijk voorbij
want, zo zeg jij, je houdt niet meer van mij.
Jij klimt nu vast nog sneller omhoog,
maar ik val naar beneden met een boog.
In plaats van een 3-delig pak te kopen
zal ik naar de Sociale Dienst moeten lopen.
Ik weet, je zult me steunen,
maar ik kan toch niet op jou blijven leunen?
Ik moet gaan leven als een zelfstandig mens,
al is het misschien op de armoedegrens.
dat we samen waren
zijn we langzaam, doch gedegen
op de maatschappelijke ladder gestegen.
Je begon een bedrijf, later twee
en op de achtergrond hielp ik mee.
Plots is dit huwelijk voorbij
want, zo zeg jij, je houdt niet meer van mij.
Jij klimt nu vast nog sneller omhoog,
maar ik val naar beneden met een boog.
In plaats van een 3-delig pak te kopen
zal ik naar de Sociale Dienst moeten lopen.
Ik weet, je zult me steunen,
maar ik kan toch niet op jou blijven leunen?
Ik moet gaan leven als een zelfstandig mens,
al is het misschien op de armoedegrens.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, oktober 20, 2006 04:40 |
| Weet je, al had ik geen geld maar de liefde, dan zou ik mij de rijkste man op aarde voelen. Toch? Jouw angst is begrijpelijk. Maar een liefdeloos leven - want ik begrijp dat er van zijn kant geen liefe meer is - in betrekkelijke weelde? Kom nou. Treffend jouw angst overgebracht. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Berin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||