mijn wond
ik ben een vogel in de lucht,
zwevend op de wind in mijn vlucht.
ik zie wolken mooi en licht,
maar de wind drijft ze dicht.
het duister daald over het land,
ik zie mezelf aan de rand.
wanhopig,verdrietig en bang,
waarom duurt het nooit zolang?
plots gaan de wolken terug open,
en ik begin weer te hopen.
het licht komt er door heen,
ik voel mij niet meer alleen.
ik vlieg weg van de afgrond,
hopend,langzaam geneest mijn wond.
zwevend op de wind in mijn vlucht.
ik zie wolken mooi en licht,
maar de wind drijft ze dicht.
het duister daald over het land,
ik zie mezelf aan de rand.
wanhopig,verdrietig en bang,
waarom duurt het nooit zolang?
plots gaan de wolken terug open,
en ik begin weer te hopen.
het licht komt er door heen,
ik voel mij niet meer alleen.
ik vlieg weg van de afgrond,
hopend,langzaam geneest mijn wond.
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zondag, januari 06, 2002 15:57 |
| Tijd heeld alle wonden Linda... maar bij jou gaat het nu wat sneller liefs, arie |
|
| Huting: | Zondag, januari 06, 2002 14:13 |
| Linda, zachtjes leg ik nog een helend verbandje aan op je wond, zoals het nog sneller geneest... Voor al je lieve woorden... Liefs, Doortje |
|
| Jet van keken: | Zondag, januari 06, 2002 11:02 |
| Blijven vliegen, Linda De hoop zal je laten zweven. Heel veel liefs Jet |
|
| christina: | Zondag, januari 06, 2002 09:43 |
| Vlieg maar eventjes mee naar mooie oorden Blijf hopen Linda na regen komt zonneschijn Voor jou komt ook de dag dat de donkere wolken vervagen Hoop doet leven Liefs knuffie Christa |
|
| Frummeltje: | Zondag, januari 06, 2002 01:33 |
| Hmm jij ook al vliegen, ik ook... Misschien kom ik je nog wel tegen... Dan geef ik je wel even een knipoog goed en dan zal ik je influisteren hoe goed je het allemaal wel niet doet... Hoor je me al ;).. ~Liefs Frummeltje~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||