geen weg terug
terwijl ik door het woud strompel,
zie ik niet dat ik het donkere pad neem.
pas als ik de afgrond zie, weet ik
dat ik te ver ben gegaan.
er is geen weg meer terug.
met een diepe zucht laat ik mij vallen.
en terwijl de lucht om me heen giert,
roep ik bang en kou
voor de laatse keer
'schat, ik hield van jou'
en voordat het zwart word,
vallen er tranen van verdriet,
naast me in het niets.
--------------------------------
zie ik niet dat ik het donkere pad neem.
pas als ik de afgrond zie, weet ik
dat ik te ver ben gegaan.
er is geen weg meer terug.
met een diepe zucht laat ik mij vallen.
en terwijl de lucht om me heen giert,
roep ik bang en kou
voor de laatse keer
'schat, ik hield van jou'
en voordat het zwart word,
vallen er tranen van verdriet,
naast me in het niets.
--------------------------------
Reacties op dit gedicht
| blackrose: | Zaterdag, oktober 21, 2006 18:07 |
| heel mooi geschreven, maar ik ben het met °daeth girl° eens, laat je niet gaan! sterkte! |
|
| °death girl°: | Zaterdag, oktober 21, 2006 17:10 |
| kei mooi gedichtje!! maar de betekenis erachter..laat je niet gaan! het leven kan soms zo mooi zijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: black roses | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||