Met waterige verf waren de contouren
al dagen geleden vastgelegd op doek.
De inkleuring heeft op zich laten wachten
maar dat zou ik vandaag gaan doen.
Ik dacht dat mijn hypothese al lang
was bevestigd, maar zelfs dat
kon nog worden ontkracht, waardoor
een onverwachte wending het canvas op sloop.
De omlijnde roos had symbool moeten staan
voor liefde geluk en toekomst. Echter ik vergat
een luttele seconde dat al het positieve kan worden
doorbroken door de scherpte van een doorn.
Zacht roze pasteltinten werden zonder moeite
weggeveegd en vervangen door hard rood;
en diep zwart omlijst de pijn, om te eindigen
als mislukkeling weggestopt in de hoek.