Elke dag die ogen die je 's ochtends
aanstaren, vijf minuten rood
in de spiegel - je trekt je los, laat
een natte plek achter.
Zelfs in de stad hoor je hen, hun doen
dat niet anders is dan het jouwe
en juist daarom het je doet stilstaan
en dan weer lopen.
Je zoekt rust in bed maar alle lakens
jeuken en je hoofd voelt rood -
allemaal aan elkaar hangt het hoe
orde wanhoop werd en maar niet ophield
bij jouw schreeuwen.