Levend begraven
Levend begraven.
Alles begon met onze ruzie's
en eindigde met de dood..
Je hield niet meer van mij
liet me achter in de goot..
Ik kwijnde daar weg
door al dat verdriet,
maar dankzij al die mooie herinneringen
doodde je me niet..
Dat was, achteraf gezien,
slechte een tussenstop..
Want een tijdje later hoorde ik je stem
en blij keek ik weer op.
Je haalde me uit de goot
en bracht me naar jouw tuin.
Ik mocht bij je blijven,
mocht slapen op de aarde.
Maar niet op het gras,
dus gaf je me een spade..
Je beval me een gat te maken
en braaf deed ik wat jij zei.
Ik moest er achteraf in gaan liggen,
hoog stond je boven mij..
Scheldend schopte je de aarde
volledig over me heen..
Ik wist niet wat me overkwam,
wij waren toch terug één?
Ik zag je niet meer staan,
want het werd donker in dat gat,
De zuurstof verdwijnde langzaam,
maar mijn gedachten vertelde mij:
Dat je me LEVEND BEGRAVEN had..
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Zondag, januari 06, 2002 16:58 |
| Was er even stil van Heel eng idee Liefs Jet |
|
| Ton Rijkers: | Zondag, januari 06, 2002 15:33 |
| Een hele mooie beeldspraak! Groetjes, Ton Rijkers |
|
| Susanne X: | Zondag, januari 06, 2002 13:34 |
| Prachtig gedicht, verschrikkelijk idee dat je levend begraven bent. | |
Over dit gedicht
| Auteur: (V@MPKE) © | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||