laat ze maar bungelen
ik zag je benen bengelen
aan een stuk
dat je liefde noemde
datgene dat rond was
en zijn buik zacht
van rollen vet,
zoals hij had
het kon je niet schelen
je hield van hem
je bleeft vast zitten
ookal sloot hij zijn ogen
voor eeuwig.
meegenomen
door jouw stuk
dat je liefde noemde
en ik
ik zie daarboven jouw
benen bungelen,
misschien ben je werkelijk
wel gelukkig.
tenminste dat hoop ik.
je verdient het.
Reacties op dit gedicht
| Fancy Nancy: | Maandag, oktober 23, 2006 14:08 |
| wauw... echt heel erg mooi!!! super! | |
| MayadeBij*: | Zondag, oktober 22, 2006 23:50 |
| hè wat heerlijk negatief toch weer!! BRAVO. | |
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||