Was ik maar de herfst.
Bladeren liefde
sprenkelend
over eenzame lichamen
verloren in leven.
geruste bladeren
vallend over
ongerustheid.
geen woord
alleen stilte
om maar over het zwijgen
te zwijgen.
zacht streelt de zon
langs het leven
dat bladeren leefde
langzaam vallend
op aarde
stilte,
vol liefde
was ik maar de herfst.
Reacties op dit gedicht
| lely elfje: | Donderdag, oktober 26, 2006 11:12 |
| heel mooi gedaan lieverd! kuskus elfje |
|
| Fancy Nancy: | Maandag, oktober 23, 2006 22:31 |
| mmmmm... heerlijk mooi :) | |
| *Ria Klein Herenbrink* (Raira): | Maandag, oktober 23, 2006 19:08 |
| wat een heerlijk gedicht om te lezen hoewel ik de herfst nog wel even een tijdje uit de buurt wil houden :-) liefs Ria |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 23, 2006 18:48 |
| heel mooi | |
| M@rcel: | Maandag, oktober 23, 2006 18:42 |
| wat een warm mooi herfstgedicht prachtig mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||