Op de liefde.
Flarden jou sieren het gazon
in dorre twijgjes eenzaamheid.
Je liefde verwijt me tranen.
Redens zat om je te schreeuwen
hoe je mij vergat. Loze woorden
heb je toch nimmer liefgehad.
En mij nog minder, achteraf.
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Maandag, oktober 23, 2006 21:22 |
oei... bitter... maar dat levert wel de mooiste poëzie op. kus! |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 23, 2006 18:45 |
| heel goed je gevoel neergezet groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||