Ik, als dochter, was gebroken
Zat jaren vast in depressiviteit
Mijn volledig ontspoorde broer
Raakte we bijna aan drugs kwijt
 
Over de zeldzame fijne moment
Wordt nooit meer gesproken
Mijn vader liet ons achter
En heeft ons gezin gebroken
 
Zoals zovaak denk ik er even aan terug
En stroomt er weer een traan
Ik probeer verder te leven
Met het litteken dat altijd zal blijven staan
 
*Dit is hetzelfde gedicht als het andere gedicht van vandaag "Waarom wij niet", maar dit gedicht is over mijn eigen leven en het andere over het leven van mijn beste vriendin*
 
 
Geschreven door
anne(22)
Reacties op dit gedicht
anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Windwhisper: Maandag, oktober 23, 2006 20:29
heel goed verwoordt deze pijn, veel liefs
Cobie

Jusst.: Maandag, oktober 23, 2006 19:52
Mooi geschreven..sterkte

Over dit gedicht
Auteur:  anne(22)
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  23 oktober 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.