En mijn neplach te laten staan
 
Het wordt steeds moeilijker
Me niet te laten kennen
Mezelf groot te houden
En niet weg te rennen
 
Het wordt steeds moeilijker
Mijn verdriet te overleven
Mijn tranen binnen te houden
En er niet aan toegeven
 
Het wordt steeds moeilijker
Om te lachen om mijn eigen verdriet
Elke dag doorgaan
En net te doen alsof ik geniet
 
 
Geschreven door
anne(22)
Reacties op dit gedicht
anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Tessel: Donderdag, december 14, 2006 20:01
Elk gedicht houd me vast tot de laatste woorden. Ontzettend goed geschreven.
Veel sterkte!

Dune*: Donderdag, oktober 26, 2006 13:37
Zet ''t af.. Op een gegeven moment stort je in, en dan.. Komt alles, álles naar bnuiten, en ben je zo kwetsbaar als wat.. Dat is niet goed meisje!

Durf dat masker af te zetten..

Liefs.. Dune*

Over dit gedicht
Auteur:  anne(22)
Gecontroleerd door:  maneschijn
Gepubliceerd op:  23 oktober 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.