Gebakken lever

Gebakken lever.

Als er iets is wat ik walgelijk vind dan is het gebakken varkenslever of rundslever.
Toen ik nog een jongetje was, kreeg ik dikwijls gebakken lever met een blikje op smaak gebrachte erwtjes voor mijn neus als middagmaal.
Tot het laatste stukje moest ik het opeten, want het was gezond zei moeder.

Niet dat ik iets tegen lever heb, neen, foie gras, vind ik een culinaire climax. Ook een konijnenlevertje versmaad ik niet, zelfs van een lekker kippenleversoepje, nummer 12 bij Wong, kan ik genieten.
Maar gebakken runds of varkenslever, bah.

Jefke wel, hij vindt die gebakken rotzooi lekker. Gebakken met uien dat is een delicatesse vindt Jefke.
Marie de vrouw van Jefke, heeft geen gemakkelijk ventje aan haar echtgenoot gehad. Hoewel zij veertig jaar huwelijk achter de rug hadden, waren het niet allemaal gezegende dagen. Toch hield ze nog erg veel van haar Jefke.

Jefke, al een poosje met pensioen, was vroeger een harde werker. Als opzichter op de bouw, had hij altijd goed zijn brood verdiend. Aan geld had het echtpaar nooit gebrek gehad. Jefke was bovendien een trouwe echtgenoot die nooit een scheve schaats gereden had. Lief was hij ook, hij hield veel van zijn Marie en meer dan één keer per maand bracht Jefke een bloemetje mee; alleen was het altijd als hij zat was geweest.
Als Jefke gedronken had kon hij de gekste streken uithalen. Geen agressieve daden, neen, maar de meest onmogelijke dingen.
Ooit was hij met paard en kar aan zijn deur gestopt. Jefke had zijn auto geruild met een al even dronken bakker.
Er waren nog veel meer van die fratsen die Marie grijze haren bezorgde.
Lang kon ze nooit boos blijven op haar Jefke, neen, zij zag hem te graag.

Die middag was Jefke weer behoorlijk zat thuis gekomen. Hij was op stap geweest in de buurt van de slachterij en hij had van een drinkebroer slager, een gehele rundslever gekregen.
Fier was Jefke met zijn cadeau thuis gekomen.

“Marie, Marieke,” riep hij.
Hij zocht alle kamers af, doch hij vond Marie niet. Marie was gaan winkelen.

Jefke legde de lever op een groot bord. Hij besloot, daar hij nu toch alleen thuis was, hij beter nog een pintje kon gaan drinken.

Het pintje werd een vat en toen Jefke thuis kwam was Marie al lang gaan slapen.
Jefke had van de ganse dag niets gegeten. Hij dacht aan de lever die op het aanrecht stond.
“Een lekker stuk lever zal mij smaken,” dacht Jef.
Hij zette de pan op het vuur, liep naar het bord lever en sneed er een flink stuk af.
“Hij is zo mals als boter,” mompelde Jefke.
Terwijl zijn lever stond te de bakken ging hij buiten op het terras een sigaret roken.
Toen hij terug in de keuken kwam en in de pan keek was het stuk vlees verdwenen.
“Die smerige kat, ze is er verdomme met mijn lever vandoor.”vloekte hij boos.
Jefke was te moe om nog eens opnieuw een stuk af te snijden en kroop in zijn bed.
De volgende ochtend werd hij door een razende Marie woest uit zijn bed gesleurd.
“Wat gebeurt hier allemaal?” vroeg Jefke verdwaasd.
“Kom maar mee vetzak,” tierde Marie.
Zij trok haar verbijsterde man mee naar de keuken.
“Zie maar eens wat je hier hebt aangericht.”
De ganse keuken, het behang, het plafond, alles zat onder de bruine spetten. Het was niet om aan te zien.
Jefke keek ernaar met de blik van een kalf dat van de wagen gevallen is.

“Wie heeft dat gedaan?” vroeg hij onnozel.

“Jij zatlap, je hebt de chocoladepudding die ik gemaakt had staan bakken idioot.”

“Maar dat was toch lever.”

“Lever, die staat in de koelkast zatlap.”

Het is een paar dagen stil geweest ten huize Jefke. Het grote boeket rode rozen heeft daar weinig aan verholpen.

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

mums:	Dinsdag, oktober 24, 2006 23:16
staat wel interessant he, dat sterretje. nu maar pennen. liefs mums

juweeltje:	Dinsdag, oktober 24, 2006 20:25
een leuk verhaal mooi geschreven xxxx mij

rovago:	Dinsdag, oktober 24, 2006 11:35

Oorlam:	Dinsdag, oktober 24, 2006 11:08
:)

sunset:	Dinsdag, oktober 24, 2006 10:10
O jee. Heerlijk om te lezen :=). Liefs, sunset

remie:	Dinsdag, oktober 24, 2006 07:58
geweldig, ik zette eens eitjes op die zaten ook tegen het plafond...liefs remie

Hilly N:	Dinsdag, oktober 24, 2006 07:54
Prachtig verhaal. Groet van Hilly

tears for you:	Dinsdag, oktober 24, 2006 07:46
prachtig verhaal zo vroeg in de morgen tears

Artifex:	Dinsdag, oktober 24, 2006 07:33
Een erg leuk verhaal, met plezier gelezen. Liefs, Artifex.

Reiger:	Dinsdag, oktober 24, 2006 07:22
Wat een prachtig geschreven humor....weer een zeer boeiend en lachwekkend verhaal.... Och arme Marie....die heeft vast de hele zooi moeten opruimen....

red one:	Dinsdag, oktober 24, 2006 01:07
leuk geschreven rovago! heb er van genoten liefs

fortuna:	Dinsdag, oktober 24, 2006 00:58
:D lachen... Komt gewoon doordat de lampen vroeger erg zwak schenen. Liefs

M@rcel:	Dinsdag, oktober 24, 2006 00:54
wat prachtig verhalend mooi geschreven en met een glimlach graag gelezen Liefs M@rcel

mums:	Dinsdag, oktober 24, 2006 00:44
je maakt me altijd aan het lachen met je verhalen..en aangezien ik een sterk inbeeldingvermogen heb...soms niet altijd handig;)..zag ik en hoorde ik je verhaal. Geweldig liefs mums

lonely 1:	Dinsdag, oktober 24, 2006 00:37
;),wel beeld, geen klank, kan het mij goed indenken. weer leuk geschreven en heel graag gelezen. liefs, lonely 1

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 24 oktober 2006
Thema's: [Verhalen] [Humor] [Huwelijk]