jij mijn droom die me verlaat.
met opnieuw een traan op mijn gelaat.
alle woorden zijn nu bladeren in de wind.
omdat jij na ons laatste gesprek mij niet meer bemint.
het vuur en de liefde is voorgoed geblust.
nog nooit eerder ben ik door een vrouw met zoveel passie gekust.omarmend met verdriet loop ik eenzaam door de straat.een hartje vol met liefde en veel haat.met enorm veel vragen over hoe dit nu opeens kan.ik ben een hoopje ellende en verdien zo niet de titel man.ik wil niet steeds sterk zijn maar mijn gevoelens laten gaan.even geen zonlicht zien maar het duister en de maan.totdat ik de wereld weer positief kan zien.en mijn hartje weer open voor
iemand misschien.