Zo maar een beekje
Zo maar een beekje
Traag kabbelt het beekje.
Glimmende keien vertellen over
de oudheid waarin het leven
tot stand kwam en het zonlicht
tracht mij de toekomst te
voorspellen.
Kleine visjes, hier en daar en
watertor tussen het gladde groen
vluchtend voor onheil van uit het
onbekende.
Al starend naar de glinstering
ontdek ik de rimpels op mijn leven.
Al golvend en golvend, naar een
toekomst die niet te voorspellen is
en ik mij in gedachten laat
mee voeren naar een zee van leven.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Dinsdag, oktober 24, 2006 16:41 |
| Heel mooi en beeldend geschreven Henk, fijn om te lezen. Liefs, Will |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 24, 2006 13:21 |
| Ik mag dit wel, zo een voortkabbelende mijmerend gedachtenspel. Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 24, 2006 13:07 |
| heerlijk te lezen zo''n gedicht een knuffel |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, oktober 24, 2006 12:58 |
| zeer mooi | |
| Dreamlover: | Dinsdag, oktober 24, 2006 12:58 |
| Waanzinnig mooi. En erg graag gelezen. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Banis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||