Nooit moe
Als een dode opstaan, me omdraaien
jou de hand schudden, iets in je
schoot leggen en dan blijven
staan. Wachten op je ogen, hoe je
door me heen slingert, zoekend
naar een weg, weg van mij
naar beter. In je vluchten bidden
dat het stil wordt onder je voeten
dat ze niet ziet hoe je erover valt
terwijl je kijkt, zoveel te ver
- ernaast, erdoor, erover, maar
nooit naar.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||