De windslagen sloegen ons in het gezicht; haren in de war, met onze lippen verzegeld. Zandkorrels vlogen in dolle rondtes, storm kon ons niet scheiden; want verstrengeld als we waren, vielen we beiden voor elkaar
Hoe de wolken het zwartst kleurden, maar onze lucht toch klaarde in haar vormen. De bevroren grond lag warm naast jou, slechts kippenvel dat ons versierde - vinger na vinger over een naakte huid
De regen stopte het moment wij zongen; we verdienden niets meer dan elkaar - dansten op de tijd en wiegden heupen.
De nacht was zo jong als onze liefde, enkel bleef zij bij het komen van de ochtenddauw
Wauw, die laatste zin.
Dat overschaduwd de rest, met zonnestralen, of hoe zeg je dat als je t positief bedoelt *angelface*?
Dikke knuffel, en ik ben blij dat jullie zo mooi zingen kunnen.
liefs,