Hoe kan het dan?
Handen zijn de voeten
van armen met tenen
als vingers maar dan
langer en leniger.
Ze staan niet maar
grijpen in de wereld
vormen de mens
in wat hij maakt
in wat hij doet
in wat hij is.
Men zegt dat woorden
begonnen zijn bij handen
als beheersbare instrumenten
om dingen mee te delen
samen te doen met anderen.
Hoe kan het dan
- ben niet onthand
- ben niet ontmand
dat ik nu woorden spui
en me toch verlaten voel?
van armen met tenen
als vingers maar dan
langer en leniger.
Ze staan niet maar
grijpen in de wereld
vormen de mens
in wat hij maakt
in wat hij doet
in wat hij is.
Men zegt dat woorden
begonnen zijn bij handen
als beheersbare instrumenten
om dingen mee te delen
samen te doen met anderen.
Hoe kan het dan
- ben niet onthand
- ben niet ontmand
dat ik nu woorden spui
en me toch verlaten voel?
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:26 |
| Ik weet het niet...iedereen kan zich verlaten voelen, behand, bemand. Lieve knuffel van mij, voel hem. :d |
|
| Anton van Amerongen: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:24 |
| Bedankt windwhisper voor je bijzonder aardige reactie, knuffel terug, Anton | |
| Anton van Amerongen: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:23 |
| Hoi Maya, fijn dat ik een voorkeurspositie in je hart heb, dat maakt alles wat minder verschrikkelijk dan het soms is. Liefs, Anton |
|
| Anton van Amerongen: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:21 |
| Foutje: Handen zijn de voeten van armen met vingers als tenen maar dan langer en leniger |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:08 |
| Tsja.. daar heb je dan wel weer een voorkeurspositie in mijn hart mee veroverd (nounou! of je daar blij mee mag zijn terzijde) herkenbaar.. kus! | |
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 24, 2006 23:08 |
| Als ik dat antwoord zou weten......maar ja in elk geval heb ik je gedicht graag gelezen welterusten voor straks en een knuffel tegen de eenzaamheid |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||