Het was genoeg
Je was zo helder, zo direct
Ik kon zien dat je het meende
Onvoorwaardelijke trouw
Zonder t zelf te weten
Bij binnenkomst na maanden weer
Was jij altijd de eerste die
Ondanks je pijnen in je been
Je waardering weer liet zien
Jij gaf en gaf en wilde niets
Misschien een aai of wat patat
Dat van het bord gevallen was
Of iets wat ik je gaf
Daar waar je nu gegaan bent
is voor mij een zorg en vrees
Want wij kunnen niet meer waken
over ons lieve beest.
Rust zacht mijn lieve lieve hond
Speel daar maar met een ander
Want hier kon je niet meer met je lijf
Het was genoeg voor mijn Blanda
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||