Toen ik je leerde kennen was alles zo fijn,
ik wilde echt dag en nacht bij jou zijn.
Wij konden zo de hele wereld aan,
ookal was dit vaak met vallen en opstaan.
Ongekende liefde hadden wij voor elkaar,
ik stond voor jou, en jij voor mij klaar.
Je bent niet alleen mooi, maar ook vreslijk lief,
vanaf de eerste dag was jij mijn hartedief.

Zo vaak als ik kan denk ik aan jou terug,
echt mijn leven was compleet en als het kon wenste ik jou terug.
Met veel pijn in mijn hart besef ik dat jij niet meer bestaat,
ik had eerder moeten reageren maar was telaat.
Helaas was mijn liefde en oprechtheid voor jou niet genoeg,
jij koos voor een ander omdat hij zich knapper gedroeg...


Je gaf toe aan mij dat je veel van mij mist,
maar blijkbaar vind je niet dat je je hebt vergist.
Ik heb zoveel goede dingen alleen heb ik mijn uiterlijk niet mee,
Dat is nu juist de reden, daar heb ik het nu zo moeilijk mee.
Zij pikt alles nu van hem, alleen omdat hij zo knap is,
lieve Suus is dat nu echt wat zo belangrijk voor jou is?

Toch denk ik vaak terug aan de goede tijden die we hadden,
en weet ook zeker dat jij weet dat we het goed hadden.
Uiteindelijk zal ook jij tot het pijnlijke besluit moeten komen,
dat als het nu nog kon je een heel ander besluit had genomen.
Altijd heb ik jou een warm hart toe gedragen, en voor jou klaar gestaan,
en nu na alles ben ik nog steeds met jouw lot begaan.

Lieve Suus ik weet dat ik een goede jongen was,
waarom heb je mij dan toch kapot gegooid als een glas?
Hoe mooi ik alles ook probeer vast te lijmen,
toch zie je overal de scheuren en de lijnen.
Hoe ik het ook probeer, nooit zal ik meer de zelfde zijn,
ik zit echt vol verdriet en ondragelijke pijn...

Toch verlang ik af en toe nog naar het vertrouwde samenzijn...