bang

ik was bang
bang voor de nacht
bang voor wat de nacht me bracht
de nacht bracht mijn vader
hij heeft me verkracht
hij stopte nooit
hij kwam steeds weer
keer op keer
eerst duurde het dagen, weken
daarna maanden en uiteindelijk
zelfs jaren
misschien stel ik me aan
en ben ik voor niks weggegaan
ik heb iedereen kapot gemaakt
maar wat heb ik daar nu aan?
de enige manier om het goed te maken
is door mezelf dood te maken
zo betuig ik mijn spijt
wnat zo is iedereen van me af
en is iedereen me kwijt!

loes

Geschreven door

darkstar

Reacties op dit gedicht

darkstar vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Dinsdag, januari 08, 2002 01:05
Laat de schuld bij degene die de daad in zijn handen had.

Ton Rijkers:	Maandag, januari 07, 2002 16:08
Beste Loes, Loes, ik voel met je mee. Een wond die eigenlijk niet meer kan genezen....zo groot... Toch wil ik je zeggen; Probeer niet te verbitteren want op die manier snij je de weg naar een gelukkig leven helemaal af. Hopelijk ontmoet je binnen niet al te lange tijd iemand waarmee je je leven kunt delen. Want één ding is zeker. Jij hebt heel erg veel liefde en begrip nodig. Heel veel sterkte en groetjes, Ton Rijkers

Albrecht Paul:	Maandag, januari 07, 2002 15:59
Ik zie nu wel, wat er gebeurd is. Als je zo bent verwoest, dan word je verwoestend hard, ook voor anderen. Heel onthutsend is daar in het midden: 'Misschien stel ik me aan en ben ik voor niks weggegaan' Nee, het is niet voor niks, omdat je afstand hebt genomen. Dat je binnenin niet 'los' bent, betekent vooral dat je er nog niet helemaal bent. Je bent onderweg. Geef je verlies nu niet toe, alsjeblieft. ANDEREN moeten nu verliezen.

Over dit gedicht

Auteur: darkstar
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 07 januari 2002
Thema's: [Misbruik] [Mishandeling] [Zelfmoord]